کد مطلب:27544
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:12
علّت اينكه تشيّع را مذهب جعفري نيز مي نامند ، چيست ؟
پس از آنكه علي ( عليه السلام ) به دست « ابن ملجم » شهيد شد ، امام حسن ( عليه السلام ) مطابق وظيفه خود براي حفظ اسلام با شرايطي با معاويه صلح كرد ؛ ولي معاويه به آن شرايط عمل نكرد . پس از آن امام حسين ( عليه السلام ) در اثر زير بار نرفتن بيعت با يزيد شهيد شد . امام زين العابدين و امام محمّد باقر ( عليهم السلام ) هم كه در دوران حكومت بني اميّه قرار گرفته بودند ، در اثر اختناق شديد فرصت نيافتند كه حقايق و معارف اسلام را به طور كامل براي مردم بيان كنند .
در حدود 131 . ق حكومت بني امّيه به دست « ابوالعباس سَفاح » از بين رفت و دوران خلافت عباسيان شروع شد . اين زمان ، مصادف با امامت امام جعفر صادق ( عليه السلام ) بود ، درست در هنگامي كه بني اميّه و بني عباس مشغول جنگ و نزاع بودند و براي برانداختن يكديگر مي كوشيدند ، امام صادق ( عليه السلام ) از فرصت استفاده كرد و به نشر معارف اسلامي و تربيت شاگردان فراواني پرداخت ؛ از همين رو بخشي گسترده از حقايق قرآن و احكام الهي در منابع شيعه ، از امام صادق ( عليه السلام ) اخذ شده است .
البته از امامان ديگر به خصوص امام باقر ( عليه السلام ) ، نيز تا حدودي روايت و اخبار هست ، ولي به اندازه روايتي كه از امام صادق ( عليه السلام ) به دست ما رسيده نيست ؛ به همين خاطر مذهب شيعه به نام « مذهب جعفري » نيز مشهور است و به فقه شيعه « فقه جعفري » نيز گفته مي شود .
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.